De effectladder is ontwikkeld door Van Yperen en Veerman (2008) en geeft een kader waarin de effectiviteit van interventies is ingedeeld in een aantal niveaus. We hebben de effectladder toegepast door op ieder niveau informatie te verzamelen en specifieke methoden in te zetten. Zo is gedurende het onderzoek een gedegen beschrijving en onderbouwing van de instrumenten loonkostensubsidie en loondispensatie ontstaan, zijn de resultaten en effecten in kaart gebracht en tot slot hebben we geprobeerd met econometrische methoden zo zuiver mogelijk de effectiviteit van de instrumenten in kaart gebracht.

Het streven was zoveel mogelijk te komen tot niveau 4 van de effectladder (bewezen effectief). Door de opzet wisten we in elk geval zeker dat we ook op de niveaus 1 tot en met 3 heldere en betrouwbare uitspraken konden doen, zelfs wanneer er onvoldoende gegevens beschikbaar zouden zijn voor het vaststellen van de bewezen effectiviteit. In de uitvoering van dit onderzoek heeft combinatie van literatuurstudie, casestudies van de uitvoering en kwantitatieve onderzoeksmethoden goed gewerkt en hebben de uitkomsten van de verschillende stappen elkaar versterkt. Zo konden we uiteindelijk concluderen dat beide instrumenten goed beschreven en goed onderbouwd zijn, dat loonkostensubsidie op basis van het kwalitatieve onderzoek effectiever is dan loondispensatie. En dat bij de econometrische analyse de uitkomst is dat beide instrumenten aantoonbaar een positief effect hebben op behoud van werk. Bij de inzet van loonkostensubsidie lijkt het positieve effect op baanbehoud groter dan bij de inzet van loondispensatie in de gemeten periode.

Het rapport dat is verschenen over dit onderzoek is eind oktober 2018 naar de Kamer gestuurd.